Draak H-2
|
De volgende Informatie ontvangen in Juli 2020.
Beste Margriet Hoogewerf en Jan Koppen, Met plezier heb ik voor enige tijd uw website ontdekt en speciaal de documentatie van de H2 bekeken. Ik heb voor kort de draak H2 van de heer Wim Peters overgenomen en heb nu de verantwoording haar verder te verzorgen. Ik zag op uw website dat u de verhuis naar de Bodensee al vermeld heeft. De thuishaven van de H2 is nu in Bregenz, Oostenrijk. Als u de tijd vindt om de website bij gelegenheid bij te werken zou dat fijn zijn. Met vriendelijke groet en dank, Peter Brattinga Bregenz Österreich De volgende Informatie ontvangen in Juli 2020. Beste Jan. Het is nu geen gerucht meer maar werkelijkheid de H2 is verkocht maar wat nog erger is het toekomstige vaargebied is de Bodensee in Oostenrijk ik zal de H2 waarschijnlijk nooit meer zien. Het is niet anders het moest er een keer van komen maar het voelt niet fijn. Het moet allemaal nog wat bezinken. Gelukkig kan ik nog met de Valk weg dus ik kan nog aan de schoten trekken. Met hartelijke groet , Wim Peters. Update Feb. 2020 Ik was even langs geweest bij Wim om zijn Draak te bekijken. De Draak is nog in opslag bij Wim. Gezien zijn leeftijd zou hij haar willen verkopen. Update Aug. 2018 De Draak is momenteel in opslag bij Wim. Update Feb. 2016 Het schip ligt het komende zeilseizoen drie jaar binnen en is aan een onderhouds beurt toe. Fantastisch nieuws; - “De H-2 zeilt nog !”. Wim Peters heeft me onlangs gemeld dat hij in bezit is van de zeer oude Draak. Wim heeft het schip gekocht in 1991. Toen lag ze in Nieuwpoort, Belgie. Laat ik maar bij het begin beginnen met de bouw en de tewaterlating van de H2 door de bouwer Wester in Woubrugge in 1938 en kreeg de naam Noorman Godfried. De opdrachtgever was Dhr. Verwer. Deze heeft haar verkocht aan Theo Veling uit Aerdenhout. Die op zijn beurt de H-2 verkocht aan de familie Dervelien en dat allemaal tussen 1938 en 1940. In de oorlogsjaren is de H-2 uitgeweken naar Belgie en droeg toen de toepasselijke naam Escape en zeilnummer D B-3. Na de oorlog tw. In 1960 kreeg ze onder een nieuwe eigenaar de naam Solacry. Op een van de foto’s kun je nog redelijk de naam Solacry op de zijkant van de kajuit ontwaren. In 1978 is er met de H2 deelgenomen aan de Belgische kampioenschappen en eindigde als 12de of 13de van de 24 deelnemers. De zeilmaker Wittervrongel Sails welke nieuwe zeilen had geleverd was als derde bemanningslid uitgenodigd,welk mij aan de telefoon vertelde dat de eigenaar en zijn zoon het vaak aan de stok hadden met elkaar over wie er moest pompen. Op een van de foto’s de draak te Nieuwpoort waar het schip enige jaren op de wal heeft gestaan in afwachting van verbeterd onderhoud. Het schip heeft ook enige jaren in polyester gestaan. Echter later is het polyester er weer af gehaald. Daarna is er niets meer gedaan en werd ze uiteindelijk te koop gezet aldus de laatste eigenaar Steurs. Het schip werd aangeboden in de Vaarkrant van de Telegraaf in 1991 en droeg weer de naam Escape. Wim heeft het schip gekocht in dat zelfde jaar. Toen lag ze in Nieuwpoort, Belgie. Aan de hand van de meetbrief is door het verbond vastgesteld dat het daadwerkelijk om de H-2 gaat. Ik kreeg het schip in bezit op 25 oktober 1991 en had de indruk dat er op veel punten verbeteringen moesten worden uitgevoerd. Maar mijn gevoel deed mij denken dit schip niet verloren mag gaan. De boot is door Wim volledig gerestaureerd. De eerste naam Noorman Godfried is ook weer in ere hersteld. Hier een stukje over de restauratie: Wat een klus Eerst ‘n paar gegevens vooraf. Al gauw zag ik in dat er een echte klus op mij wachtte en heb er aanvankelijk aan getwijfeld of ik de restauratie wel tot een goed einde zou kunnen brengen. Het voordeel was dat de werkplek onderdeel was van mijn woonhuis, dus het werk had aan huis. Nog een voordeel aan het oude schip was dat alles geschroefd was met koperen schroeven, de meeste schroeven heb ik nog. Zo doende konden als nodig onderdelen van oude schip losgenomen worden. Ik moet er bij vermelden dat timmeren altijd mijn hobby is geweest en daarvoor een werkplaatsje aan huis tot mijn beschikking heb. Bij de restauratie heb ik gebruik gemaakt van de door de KNWV goed gestemde tekeningen. De tekeningen De spantentekening heb ik natuurlijk op ware grootte op calque uitgetekend dat was noodzakelijk om de hulpspanten af te tekenen en uit te zagen. Ik ben begonnen nadat het schip een tijd had kunnen drogen met het verwijderen van de houten kiel en steven. Het {zaadhout ?} de kiel in achterschip en spiegel werden nog even op de plaats gehouden. Zie foto van de oude kielbalk. Van de bovenkant {de top}van de ballastkiel heb ik eerst een mal gemaakt zie foto welk ik gebruikt heb voor het profielleren van de nieuwe kielbalk zie foto. De Ruls heb ik laten vertalen in het Nederlands om er zeker van te zijn geen verkeerde betekenis te geven aan de Engelse termen en benamingen. De kielbalk Voor het leggen van de houten kielbalk heb ik een bouwstelling gebouwd exact in contramal volgens tekening. De kielbalk is samengesteld uit op twee op elkaar gelijmde eiken stroken . Volgens de Ruls min. 50 millimeter dik, deze balk is 75 millimeter dik geworden. Zwaarder in afmeting van houten onderdelen is toegestaan, kost wat meer en de boot wordt daardoor wat zwaarder. Maar ik houd van sterk werk. Zie foto met lijmklemmen . Alle inhouten die huid en kielbalk als ook tbv. kielbouten en mastspoor tot een geheel gaan vormen die heb ik vernieuwd zie de twee foto’s, een hand vol inhouten. Op de laatste foto is te zien de bouwstelling en daarop de kielbalk en een hulpspant een bijzonder moment. De opstelling van het hulpspant was een controle op de maatvoering. Het spreekt voor zich dat mallen bij deze ingrijpende restauratie noodzakelijk zijn om de vorm van het schip weer in de juiste vorm te brengen. Tot zo ver het onderdeel kielbalk. Spanten Bij het losmaken van de oude kielbalk zag ik al bij de spiegelbalk ter plaatse van roerspil doorgang een verborgen gebrek . Het plan het schip op de kop te leggen en dan de nieuwe kielbalk aan brengen ,was toch al heftig genoeg , moest ik loslaten. Ook de spiegelbalk moest er uit en vervangen worden en om praktische redenen gelijktijdig met de kielbalk. Eigenlijk werd daarmee het schip in de lengte gehalveerd. Als ik daarbij op een rijtje zet dat bij het vervangen van de kielbalken de eerste paar huidgangen aansluitend aan de kielbalk losgenomen moeten noodzakelijk tbv. de montage van de nieuwe kielbalken en evenzo dat een paar bovenste gangen die erg gehavend waren vernieuwd zouden moeten worden en dan ook nog een aantal gebogen spanten waren gebroken dan mag ik toch niet klagen, wel?. Daarbij opgeteld dat de overige spanten dor en qua sterkte onbetrouwbaar leken was de keuze voor een deugdelijk herstel onverbiddelijk. Dus het schip op een bouwstelling ,als ondersteuning van de beide kielbalken en met gebruik van een hulpspanten raam de twee halve huidgedeelten bak –en stuurboot met de te vervangen onderdelen weer samen te stellen dat zou de methode moeten zijn . De volgende werkzaamheden heb ik kunnen verwezenlijken: · Beide kielbalken op de bouwstelling geïnstalleerd inclusief de knieverbinding tussen beide · De voorsteven maken {lamineren} en uitslag maken voor verkanting en sponning en op de kielbalk bevestigen [ kwam ook wat meetkundig werk aan te pas] · Alle hulpspanten plaatsen. Zie foto van het spantenraam en de beide kielen op de bouwstelling,was een serieuze en bewerkelijke klus. · Dan de eerder losgenomen paar gangen aansluitend aan de kielbalken pas maken en met epoxy verlijmen, zie foto. Overigens is het hele schip verlijmd met epoxy er is geen schroef aan te pas gekomen. Zo ongeveer 50 kilo totaal aan epoxy verwerkt en daarbij de vulmiddelen. · Vervolgens aan beide zijden de huid in z’n geheel pas gemaakt en tijdelijk aan de hulpspanten bevestigd , zie foto. Een aantal gebogen spanten konden worden verwijderd ook de gebroken spanten, de hulpspanten stonden daarvoor in de plaats. · De bovenste paar slechten gangen vervangen met kwartiers gezaagde grenen delen. Het oude schip is gebouwd van Larix en lijkt op grenenhout. · Als laatste de spiegel aan gebracht welke is gemaakt van tweelagen van 12 millimeter garantiehout. De oude spiegel was niet vlak maar enigszins gebogen van vorm deze heb ik net zo overgenomen. Een en ander mogen op de foto’s duidelijk zijn. De klus is geklaard Ik denk dat het voor de lezer wel duidelijk is hoe verloop is geweest van de restauratie. Rechts een aantal foto’s van de H2 van de tewaterlating in de verenigingshaven in Giesbeek en onder zeil tijdens een zeilweek in Balk. Op dit moment ligt het schip bij mij thuis in de loods deels afgedekt en deels onder het stof. Volgend jaar hoop ik met het schip weer het water op te kunnen. Het schip is inmiddels ruim 15 jaar oud en het onderwaterschip heeft een behandeling nodig evenzo ook de houten mast. Voor het gemak zou een aluminium mast een uitkomst zijn is wel niet in stijl maar ook nogal kostbaar. De thuishaven van de Draak is de verenigingshaven in Giesbeek dat is aan de (Oude) IJssel onder de rook van Arnhem Vriendelijke groeten, Wim. Bij de foto’s: |
De heel mooie Draak H-2 onder de overkapping bij Wim op 11 februari 2020.
De trotse eigenaar van Draak H-2
De H-2 ziet er werkelijk prachtig uit.
Op een der foto’s is te zien de slechte staat van het dek bestaande uit Larix deeltjes welke overtrokken is geweest met zeildoek dat werd geschilderd.
Transport gereed voor vertrek naar Nederland.
Het schip in de takels boven de trailer.
Een indruk van de staat waarin de kielbalk en bouten verkeren en het reeds verwijderd doodhout. Inmiddels was Wim al een stuk wijzer geworden wat er zo al moest gebeuren.
Op de zijkant van het schip bij het tewaterlating zie je de naam Noorman Godfried.
Van het KNWV heb ik een copie van de registratie van een 6 tal Draken waaronder de H2.
|
Een kopij van de registratie van Draken van het KNWV 1938 –1940 en een kopij van het Belgian Dragon Association de laatste gedateerd 11 september 1991.
In de octrooi gegevens van het Belgian Dragon Association staat het originele zeilnummer en naam van het schip Noorman Godfried. Ook staan vermeld de opvolgende eigenaren en andere namen van het schip vanaf 1949 tot en met 1991.
Deze foto’s heb ik gekregen van het Leidse Regionale Museum.
Daarover later nog wat meer.
